Uiterste terughoudendheid moet worden betracht in het uitvragen van traumatische ervaringen. Dat laat onverlet dat als de cliënt zelf over traumatische ervaringen begint men daarvoor de ruimte moet geven en daarop respectvol moet reageren. Dat neemt niet weg dat de deur geopend kan worden naar herinneringen en gevoelens die de cliënt het liefst vermijdt of die kunnen leiden tot verergering van de psychische problematiek. Het is belangrijk dat de cliënt het gevoel heeft dat de behandelaar zo dicht mogelijk aansluit bij de hulpvraag, vragenlijsten kunnen daarbij ondersteunend en helpend zijn.
De cliënt is eerst wellicht ook niet in staat om alle relevante details te vertellen, dit kan te maken hebben met lacunes in het geheugen, het onvermogen om de impact van een bepaalde gebeurtenis te beseffen, dreigementen van de daders(s), of het vermijden van pijnlijke gevoelens zoals angst, schaamte of schuldgevoel.
Te snel achter elkaar gestelde vragen of vragen die op een of andere manier bedreigend of te indringend zijn er kunnen ertoe bijdragen dat de cliënt decompenseert. De behandelaar die dit herkent en hiermee rekening houdt, adequaat reageert en een kalme congruente en oprechte aanpak heeft, bevorderd het gevoel van veiligheid. Bij cliënten met (ernstige) dissociatieve symptomen is het goed om er rekening mee te houden dat zij op verschillende momenten zeer verschillend kunnen reageren op traumatisering.