Uit grootschalige epidemiologische onderzoeken blijkt dat volwassenen die in hun kinderjaren chronisch getraumatiseerd zijn een algemene psychische, somatische en maatschappelijke kwetsbaarheid hebben. De relatie tussen chronische traumatisering in de kinderjaren en gezondheids- en maatschappelijke problemen in de volwassenheid is het sterkst bij een combinatie van meerdere vormen van traumatisering. De aard en ernst varieert met de leeftijd waarop de traumatisering begon, de relatie met de agressor, de duur en ernst van de traumatisering en de emotionele en sociale ondersteuning uit de omgeving. De levensverwachting van mensen met jeugdtrauma’s blijkt zelfs twintig jaar korter te zijn ten opzichte van diegenen die opgroeien in een veilige omgeving.
De ‘Adverse Childhood Experience Study’ (ACE Study)
In de Adverse Childhood Experience Study (ACE Study), een retroperspectief cohortonderzoek (grootschalig internationaal onderzoek onder ruim 17.000 personen van middelbare leeftijd in de sociale middenklasse), onderzochten Felitti e.a. het opdoen van negatieve ervaringen in de kindertijd (ACE’s) en de relatie met psychische, lichamelijke en sociale problemen op volwassen leeftijd. Als negatieve ervaringen noemden zij herhaalde lichamelijke en/of emotionele mishandeling, seksueel misbruik en disfunctionerende gezinssituaties. Zij constateerden dat de kans op psychiatrische, somatische en sociale problematiek rechtstreeks verband houdt met het aantal negatieve ervaringen in de kindertijd – wat ze de ACE-score noemen. Bijna 40% van de 17.000 personen scoorde twee of meer negatieve jeugdervaringen, en ruim 12,5% (een op de acht) scoorde vier of meer negatieve jeugdervaringen.
Lees hier meer over de individuele, maatschappelijk en economische gevolgen van jeugdtrauma.